کوین حریم خصوصی چیست؟
کوین حریم خصوصی یا "Privacy coin" یک نوع ارز دیجیتال است که از فناوری‌های مختلف برای دشوار کردن اتصال فرد به یک تراکنش استفاده می‌کند. این ارزها باعث می‌شوند که هویت طرفین در معاملات ناشناس باقی بماند و جزئیات تراکنش مانند مبلغ، محرمانه باشند.
علی‌رغم ایده عمومی، اکثر ارزهای دیجیتال، از جمله بیت‌کوین، کاملاً ناشناس و قابل تشخیص نیستند. در واقع، تراکنش‌هایی که در یک بلاکچین ثبت می‌شوند، به صورت عمومی قابل مشاهده هستند.
تراکنش‌ها بین آدرس‌های کیف‌پول، که رشته‌های حروف و اعداد هستند، انجام می‌شوند. اگر با مفهوم کیف‌پول و آدرس آشنا نیستید، می‌توانید بخش مربوط به کیف‌پول‌ها را مطالعه کنید.
نوع اطلاعاتی که در بلاکچین ثبت می‌شود، بسته به ارز دیجیتال مختلف است و ممکن است شامل جزئیاتی مانند آدرس کیف‌پول فرستنده، گیرنده و مبلغ تراکنش باشد.
برای مثال، در تراکنش‌های بیت‌کوین، همه می‌توانند ببینند که چه مقدار بیت‌کوین از یک آدرس به آدرس دیگر منتقل شده و مالکیت آن تغییر یافته است.
اگر شخصی به آدرس بیت‌کوین شما ارز دیجیتال ارسال کند، هرکسی می‌تواند مقدار دریافتی شما را مشاهده کند زیرا آدرس کیف‌پول شما عمومی است.
هنگامی که می‌خواهید ارز دیجیتال به دیگران ارسال کنید، آنها باید آدرس کیف‌پول خود را به شما بدهند و شما می‌توانید با استفاده از بلاک‌اکسپلورر، تاریخچه تراکنش‌ها و مقدار ارز دیجیتال در آن آدرس را بررسی کنید.
اطلاعات نشان‌دهنده فرستنده و گیرنده تنها آدرس کیف‌پول آن‌هاست که فقط شامل رشته‌های حروف و اعداد است. با این وجود، حتی با داشتن آدرس‌های کیف‌پول، به هویت واقعی افراد نمی‌توان پی برد.
از آنجایی که بلاکچین یک دفتر کل عمومی است، اگر آدرس بیت‌کوین یک شخص را داشته باشید، می‌توانید کل تاریخچه تراکنش‌ها و مقدار ارز دیجیتالی که در حال حاضر در اختیار دارد، را بفهمید.
به‌عنوان مثال، آدرس بیت‌کوین ساتوشی ناکاماتو به‌طور عمومی قابل مشاهده است و تمام تراکنش‌هایی که او انجام داده است، در دسترس عموم قرار دارند.
اگر او تصمیم بگیرد که بیت‌کوین‌های خود را ارسال کند، تمام دنیا این را مشاهده خواهد کرد و هر دو آدرس در کانون توجه قرار می‌گیرند: آدرس ساتوشی و آدرس گیرنده.
این روزها، پیوند دادن هویت یک شخص به آدرس کیف‌پول دیگری کاری پیچیده نیست. اگر از یک صرافی متمرکز ارز دیجیتال استفاده می‌کنید، باید فرآیندی به نام "KYC" یا احراز هویت را طی کنید که در آن، صرافی هویت شما را بررسی می‌کند.
همچنین، شرکت‌هایی مانند Chainlysis یا CipherTrace که در تجزیه و تحلیل بلاکچین متخصص هستند، ابزارهایی را ایجاد می‌کنند که می‌تواند تراکنش‌ها را تجزیه و تحلیل و طرف‌های درگیر را شناسایی کند.
بعضی از افراد در جامعه ارزهای دیجیتال اعتقاد دارند که طراحی اصلی بلاکچین شفافیت بیش از حدی را فراهم می‌کند و به همین دلیل، کوین‌های حریم خصوصی برای رفع این نقص توسعه یافته‌اند.
کوین حریم خصوصی چیست؟ “Privacy coin“
همانطور که از نام آن پیداست، کوین حریم خصوصی، دسترسی به هویت کاربر و سایر داده‌های تراکنش را خصوصی می‌کند.
حریم شخصی به معنای حفظ هویت و فعالیت‌های شما از دیده شدن توسط دیگران است.
کوین‌حریم خصوصی، که به آن کوین خصوصی نیز می‌گویند، ارز دیجیتالی است که هرگونه اطلاعات تراکنش مانند مبلغ تراکنش و موجودی آدرس کیف پول را پنهان می‌کند.
برای مثال فرستنده و گیرنده یک تراکنش از مبلغ و طرفین معامله مطلع خواهند شد اما همان اطلاعات برای هیچ شخص دیگری در دسترس نخواهد بود.
این قابلیت به کاربران امکان می‌دهد ناشناس باقی بمانند و تراکنش خود را پنهان کنند.
برای اینکه کاملا ناشناس باشیم، باید اتصال تراکنش‌های مختلفی که توسط یک شخص صورت می‌گیرد، غیرممکن باشد.
همه کوین‌های حریم خصوصی سطح یکسانی از حریم شخصی را ارائه نمی‌دهند و درجه ناشناس بودن آنها متفاوت است.
چگونه کوین‌های حریم خصوصی کار می‌کنند؟
کوین‌های حریم خصوصی با استفاده از تکنولوژی‌ها و روش‌های مختلف، تلاش می‌کنند تا تراکنش‌ها و اطلاعات هویتی کاربران را پنهان کرده و حریم خصوصی آنها را تضمین کنند. در ادامه به برخی از اصلی‌ترین مفاهیم و تکنولوژی‌هایی که این ارزها برای این منظور به کار می‌برند، پرداخته خواهد شد:
1. Ring Signatures (امضاهای حلقه‌ای):
- نقطه قوت: این تکنیک از امضاهای حلقه‌ای برای پنهان کردن هویت فرستنده در یک تراکنش استفاده می‌کند. یعنی در هر تراکنش، امضای حلقه‌ای از چندین آدرس مختلف استفاده می‌شود که شامل هویت فرستنده و سایر افرادی است که تراکنش را انجام داده‌اند. این امضاها هویت را مبهم می‌کنند.
2. Stealth Addresses (آدرس‌های پنهان):
- نقطه قوت: با استفاده از این تکنیک، یک کاربر می‌تواند برای هر تراکنش یک آدرس جدید بسازد. حاصل این تلاش، آدرسی است که تراکنش‌ها به آن ارسال می‌شوند. این موضوع باعث پنهان شدن آدرس و هویت گیرنده می‌شود.
3. Ring Confidential Transactions (تراکنش‌های حلقه‌ای محرمانه):
- نقطه قوت: این تکنیک برای پنهان کردن مبلغ تراکنش‌ها استفاده می‌شود. در جایگزینی از ارقام مبلغ، از یک حلقه از ارقام تصادفی استفاده می‌شود که اجازه پنهان کردن مقدار دقیق تراکنش را می‌دهد.
4. CoinJoin:
- نقطه قوت: این روش از ترکیب تراکنش‌ها با تراکنش‌های دیگر برای افزایش حریم خصوصی استفاده می‌کند. چندین تراکنش با هم ترکیب می‌شوند و سپس به‌طور مشترک انجام می‌شوند، که باعث پنهان شدن هویت فرستنده و گیرنده می‌شود.
5. تکنیک قاصدک:
- نقطه قوت: این تکنیک برای پنهان کردن آدرس IP افراد در هنگام ارسال تراکنش به شبکه بلاکچین استفاده می‌شود. این باعث می‌شود که مکان فیزیکی فرستنده تراکنش ناشناخته باقی بماند.
6. دارایی‌های محرمانه:
- نقطه قوت: این تکنیک از zk-SNARKs برای پنهان کردن نه تنها مبلغ بلکه همچنین نوع ارز در یک تراکنش استفاده می‌کند. این امکان را به کاربران می‌دهد تا نوع دقیق ارزی که انتقال داده می‌شود را پنهان کنند.
این تکنولوژی‌ها و روش‌ها به کوین‌های حریم خصوصی این امکان را می‌دهند که تراکنش‌ها و حتی مواردی از اطلاعات هویتی کاربران را از دید دیگران پنهان کنند. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید هر تکنولوژی به میزانی که قوی است، نیازمند منابع محاسباتی بیشتری نیز می‌شود.
